Zaterdag 14 mei 2011 organiseerde de stad Rouen namelijk een Cavaillé-Coll-dag. Deze dag bestond uit twee conferences met muzikale voorbeelden en ‘s avonds een concert door Louis Robilliard op het fameuze orgel in Saint-Ouen. Deze dag heb ik samen met een vriend bezocht.
De conferences waren, zoals het de Fransen betaamt, volledig in het Frans. Nu is mijn kennis van de Franse taal zo ongeveer beperkt tot woorden als ‘oui’, ‘voila’, ‘merci’, dus ik was blij met de simultaan vertaling van mijn medereiziger. Echter, muziek zegt meer dan duizend woorden, dus de conferences waren de moeite van het bezoeken waard!
De eerste conference vond plaats in de Notre-Dame van Rouen. In deze kathedraal staat het huisorgel van Dupré. Een prachtig instrument. Okay, zo’n akoestische ruimte doet ook veel, maar dat neemt niet weg dat het een eer is om de vaste bespeler van zo’n instrument te mogen zijn.
Voor de tweede conference verhuisden we naar Saint-Godard. In deze pittoreske kerk met prachtig gebrandschilderde ramen staan twee orgels van Cavaillé-Coll. Het hoofdorgel heeft in de loop van de tijd de aandacht van orgelbouwers gehad, maar is zeker beluisterenswaardig.Het koororgel is nog in geheel originele staat en kent een fantastische klankschoonheid!
Het avondconcert was de klap op de vuurpijl. Een fantastisch concert in St. Ouen. Een perfecte combinatie van orgel, organist en programma. Louis Robilliard vertolkte onder andere werken van Liszt (Ad Nos), Franck (1e koraal) en twee delen uit de 10e Symphonie van Widor. Maar ook speelde hij Sicilienne (uit Op. 78) van Fauré en een koraal van Brahms. Een aantal werken behoren tot het standaard repertoir van Robilliard, maar dat neemt niet weg dat dit concert voor mij een bijzondere gewaarwording was.
Persoonlijk was ik zeer onder indruk van de uitvoering Franck’s 1e koraal. Hoewel ik het werk zelf heb gestudeerd, merkte ik dat ik tijdens de uitvoering van Robilliard steeds benieuwd was naar wat er zou komen. Robilliard zette vanaf de eerste maat een fantastische, uitgebalanceerde spanningsboog neer. En dat alles met die ongekende, verbazingwekkende brede en mooie klank van dit instrument dat volgens Widor tot één van ‘s werelds mooiste instrumenten gerekend moet worden.
Voor mij was het de eerste keer St. Ouen. Het was me al wel eens gezegd, maar nu realiseer ik mij dat het onmogelijk is te weten hoe het orgel klinkt zonder dat je het orgel ooit live hebt gehoord. Hoe goed opnametechnici hun best ook doen, de indringende, ongelooflijke brede klank van het orgel en de akoustiek van de kathedraal is niet te vangen in een paar microfoons.
Onszelf niet meegerekend hebben wij tijdens het avondconcert geen Nederlanders gezien. Dus ik kan wel zeggen: u heeft wat gemist!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten